Amfiloxia Press

Μιάς και σήμερα είναι η γιορτή της γυναίκας δεν θα μπορούσε να μου δοθεί καλύτερη ευκαιρία να αναφερθώ στο διαχρονικό ρόλο της γυναίκας.
Όπως κάθε ζωγράφος χρειάζεται μια γυναίκα "μοντέλο" απέναντί του για να εμπνευστεί, έτσι και εγώ απέναντί μου σήμερα θέλησα να τιμήσω τη γυναίκα της ζωής μου τη ΜΑΝΑ μου την αγαπημένη ΜΑΜΑ.
Παρότι τα χρόνια της περασμένα τη βλέπω να μη θέλει να μου χαλάσει και αυτό το χατήρι κάνοντας κουράγιο, χαμογελάει και περιμένει με υπομονή να τελειώσω το πορτρέτο μου.
Βλέπω τά παράσημα που άφησε ο χρόνος στο πρόσωπό της και ένα ευχαριστώ μου ξέφυγε από τα χείλη μου .
Σε ευχαριστώ για τα χρόνια που ξενυχτούσες στο μαξιλάρι μου με την αγωνία για να δεις αν μου έπεσε ο πυρετός.
Σε ευχαριστώ για τά χρόνια που με κυνηγούσες στις αλάνες με το ψωμί και τη λαδορίγανη στο χέρι μη τυχόν και πεινάω.
Σε ευχαριστώ για τα πρώτα γράμματα που υπομονετικά μου έμαθες.
Σε ευχαριστώ που πάντα μου έλεγες να μην βρίζω και να μαλώνω με άλλα παιδάκια.
Σε ευχαριστώ που μου έδινες χαρτζιλίκι για το σχολείο και εσύ δεν κατάφερνες να πάρεις καινούργιο ρούχο.
Σε ευχαριστώ που ήθελες να με κάνεις σωστό και χρήσιμο Άνθρωπο.
Σε ευχαριστώ που είχα εσένα ΜΑΝΑ.
ΣΥΓΝΩΜΗ που τόσες φορές σε πίκρανα.
Σ αγαπώ και μου λείπεις πολύ.
Αυτό το φανταστικό πορτρέτο της ΜΑΝΑΣ που ζωγράφισε το μυαλό μου δεν πωλείται, δεν χαρίζεται είναι δώρο είναι φυλαχτό
Μένει χαραγμένο στη μνήμη μου ως η καλύτερη γυναίκα της ζωής μου που πέρασε και απο ψηλά συνεχίζει να με προσέχει.

Ευχαριστώ