Amfiloxia Press

Στις 25 Μαρτίου του 2015 δεν άντεξα άλλο το ζυγό και έκανα και εγώ την δική μου επανάσταση μετά από 32 χρόνια «σκλαβιάς και φυλακής»
Πέταξα το τσιγάρο από τη ζωή μου.
Ξερίζωσα αυτήν την καταστροφική συνήθεια.
Ναι και σήμερα γιορτάζω 2 χρόνια ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Και εγώ, όπως και πολλά παιδιά τότε της εποχής των μαθητικών μας χρόνων έκανα το τραγικό λάθος να δοκιμάσω και να βάλω στην ζωή μου αυτήν την βλαβερή συνήθεια.
Απ την μια η βιασύνη μας να μεγαλώσουμε γρήγορα και απ την άλλη να το ¨παίξουμε "τζόβενα" στα κορίτσια, μας έμεινε αμανάτι για τόσα χρόνια αυτή η κακή συνήθεια του καπνίσματος.
Έκτoτε και για 32 χρόνια είχα τον τίτλο του «καπνιστή» τρομάρα μου.
Ανελλιπώς και για όλα αυτά τα χρόνια μέχρι πρόσφατα έδινα τα ωραία μου λεφτά και αγόραζα «φούμαρα».
Φαγητό δεν με ένοιαζε αν θα φάω το πακέτο να μην είναι άδειο κι όλα τα άλλα ήταν δεύτερα.
Πρώτη μου σκέψη και δραστηριότητα πριν καλά καλά ανοίξω τα μάτια μου το πρωί ήταν να φτιάξω καφέ -όχι για το καφέ- αλλά για να καπνίσω 3-4 τσιγάρα.
Σκοπός μου ήταν όπου κι αν πήγαινα να καθίσω να ποιώ, ένα ποτό με κίνητρο στο υποσυνείδητο το τσιγάρο.
Σε όλες μου τις ενέργειες και τις δραστηριότητες κρυφός ρυθμιστής ήταν αυτή η συνήθεια.
Σίγουρα οι καπνιστές με καταλαβαίνουν απόλυτα.
Και για να μην μιλάω πολύ για το τότε ΚΑΛΟ θα ήταν μιλήσω για το ΤΩΡΑ,μήπως και φανώ χρήσιμος σε κάποιον που θάθελε να ακολουθήσει και αυτός το ίδιο μονοπάτι.
Είχα κάνει αρκετές φορές προσπάθεια να το πετάξω από πάνω μου μάταια όμως.
Πέταγα τσιγάρα και αναπτήρες από το παράθυρο του αυτοκινήτου και μέχρι να φτάσω στο προορισμό μου άλλαζα γνώμη και βρισκόμουν σε περίπτερο με νέο χρώμα αναπτήρα και καινούργιο πακέτο.
Μέχρι που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου η επιθυμία μου έγινε πείσμα και βλέποντας τις σωματικές μου δυνάμεις να με εγκαταλείπουν είχα βάλει στόχο από αρκετούς μήνες πριν ότι μετά την παρέλαση στις 25 Μαρτίου θα το πετάξω μια και καλή.
Πράγματι ήρθε αυτή η ώρα και μετά την παρέλαση ήπια ένα καφέ καπνίζοντας τα τελευταία μου τσιγάρα τα πέταξα ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ και το ΕΝΟΩ το δια παντός.
Δύσκολη απόφαση που τις πρώτες είκοσι ημέρες ήταν μαρτύριο να πετάξεις μια συνήθεια 32 χρόνων.
Όλα μου φαίνονταν διαφορετικά.
Δεν μου άρεσε καθόλου η καθημερινότητα μου χωρίς τσιγάρο.
Τίποτα δεν μου άρεσε,όλα ήταν άσχημα χωρίς την αγαπημένη μου συνήθεια.
Είχα τρείς ημέρες ξαπλωμένος στο καναπέ γιατί αν δεν κάνω λάθος ήταν Παρασκευή εκείνη η ημέρα που το έκοψα.
Περνώντας αυτές οι πρώτες ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ άρχισε η αντίστροφη μέτρηση πλέον.
Τα νεύρα άρχισαν να υποχωρούν σιγά σιγά.
Η θέληση για ένα τσιγαράκι άρχισε να υποχωρεί και να έρχεται στο μυαλό μου ποίο αραιά.
Από τις άλλες μου συνήθειες δεν πείραξα ΚΑΜΙΑ.
Έπινα καφέ, ποτά όπως και πριν αλλά χωρίς τσιγάρο βάζοντας τον εαυτό μου σε δοκιμασία να συνεχίσω τον προηγούμενο τρόπο ζωής για να μην έχω και άλλο ΣΟΚ από τις υπόλοιπες δραστηριότητες μου
Έκανα ένα λάθος μόνο πως δεν πρόσεξα την διατροφή μου με αποτέλεσμα αυτά τα 2 χρόνια να πάρω 12 κιλά τα οποία με το περπάτημα που ξεκίνησα από το περυσινό καλοκαίρι τα μείωσα στα 8 φτάνοντας σήμερα να ζυγίζω 88 κιλά.
Να μην μακρηγορώ και συνοψίζοντας σήμερα μετά από δύο χρόνια κάνω την ακριβώς ίδια ζωή που έκανα πριν αλλά χωρίς το τσιγάρο στο στόμα, βλέποντας τον εαυτό μου μέρα με την ημέρα να βελτιώνεται τόσο στην φυσική μου κατάσταση κάνοντας χωρίς δεύτερη ανάσα μεγάλες αποστάσεις περπατήματος που πριν μου ήταν αδιανόητο αλλά και με τα χρήματα μου στην θέση τους .
Κάθισα κάποια στιγμή και έκανα έναν υπολογισμό με το μυαλό μου πόσα χρήματα θα μπορούσα να είχα κάνει ΚΑΠΝΟ όλα αυτά τα χρόνια βάζοντας ένα μέσο όρο και κατέληξα θα μπορούσα να είχα αγοράσει ένα σπίτι το οποίο έκανα αποτσίγαρα. ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ.
Δεν θα αναφερθώ βέβαια στις συνέπειες που είχε στην οικογένεια μου αυτή η βλαβερή συνήθεια.
ΝΑΙ το ΞΕΡΩ είναι παρέα σου το τσιγάρο.
ΝΑΙ το ΞΕΡΩ είναι δύσκολο να πάρεις την ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΝΑΙ το ΞΕΡΩ δεν μπορείς χωρίς αυτό
Αλλά ΞΕΡΩ όμως ότι η ΖΩΗ ΜΑΣ είναι ΓΛΥΚΙΑ και ΟΜΟΡΦΗ και οι δικοί μας ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.
Και πίστεψε με όταν πάρεις την μεγάλη ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙΣ
Κάνε κάτι ΜΕΓΑΛΟ και ΚΑΛΟ για ΕΣΕΝΑ και την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ. ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
Βάλε ένα στόχο σε κάποιο διάστημα και πέτα αυτόν τον φίλο.
Δεν είναι καλός να τον έχεις παρέα σου.
Γνώρισε τον «άλλον εαυτό» σου που τόσα χρόνια τον έχεις στριμωγμένο στην αφάνεια και θα δεις ότι αυτός ο «ΦΙΛΟΣ» είναι πολύ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ .

Με το που αφήνουμε πίσω μας το τελευταίο σπίτι στην Αμφιλοχία βρισκόμαστε σε αυτό το υπέροχο τοπίο που σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε πολύ μεγάλο υψόμετρο  σε βουνά της Ηπείρου.
Ο ήλιος μας ακολουθούσε και μας έριχνε κρυφές ματιές μέσα απο τα πυκνά πεύκα που κρέμονται πάνω απο την πόλη μας.


Μόλις ανεβήκαμε λίγο ακόμα ξάφνου μπροστά μας ξεδιπλώνεται η Αμφιλοχία. Ναι είναι αυτή η όμορφη πόλη που σε πείσμα των καιρών  διατηρεί τις φυσικές της ομορφιές στο πέρασμα των χρόνων και μας συναρπάζει κανοντάς μας περήφανους για αυτό το στολίδι του Αμβρακικού .


Η πρώτη στάση που κάναμε σε αυτό το ταξίδι μας είναι στο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής που στέκει πανέμορφο και αγέρωχο επί πολλά χρόνια πάνω απο τη πόλη.
Πολλές θρησκευτικές εκδηλώσεις των Αμφιλοχιωτών καθ όλην τη διάρκεια του χρόνου πραγματοποιούνται σε αυτό το ξωκκλήσι  που με τόσο μεράκι διατηρούν και προσέχουν οι συμπολίτες μας.


Αφού καταθέσαμε την Πίστη μας στην Παναγία και ανάψαμε ενα κερί στην Ζωοδόχο Πηγή προχωράμε στο ταξίδι μας.
Κι όπως γίνεται πάντα δεν ήταν δυνατόν και σήμερα να μην αντιμετωπίσουμε και να μην βρεθούμε μπροστά στην αδιαφορία της Πολιτείας.Παράξενο θα ήταν το αντίθετο.
Τέλος ο Πολιτισμός κι ο εκσυγχρονισμός.
Αρχισε  η ταλαιπωρία για επισκέπτες, κατοίκους και κτηνοτρόφους .
Βρήκαμε μπροστά μας χωματόδρομο ενός χιλιομέτρου περίπου ικανό να κάνει την ζωή δύσκολη σε όλους αλλά κυρίως στους κτηνοτρόφους που βρίσκονται ζουν και εργάζονται στον Πλατό.
Το 80% της κτηνοτροφικής παραγωγής της Αμφιλοχίας βρίσκεται στον οικισμό του Πλατού.
Ισως μικρή σημασία να έχει για κάποιους.
Ισως το αντιστάθμισμα σε ψήφους να είναι δυσανάλογο για αυτό ...άστο να περιμένει.
Ευκαιρία σε αυτό το σημείο να σας πώ σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που διαβαίνουν καθημερινά αυτό το δρόμο και παρά τις συνεχείς προσπάθειες και "Παρακαλετά" στους αρμόδιους να φτιάξουν αυτό το τμήμα του δρόμου με άσφαλτο που εξυπηρετεί τους καθημερινά διερχόμενους Αμφιλοχιώτες και κυρίως αυτούς που κρατάνε Θερμοπύλες στη ύπαιθρο φαίνεται ότι δεν εισακούονται
Μετά απο σκέψεις να εγκαταλείψω ως εδώ το οδοιπορικό μου φοβούμενος τυχόν ζημιά στο αυτοκίνητο ,είπα θα συνεχίσω κι ο Θεός Βοηθός όπως και έγινε.





Αφού ξεπεράσαμε αυτό το εμπόδιο φτάσαμε στον οικισμό.
Μπροστά μας απλώθηκαν καταπράσινα λιβάδια και σπαρμένες πολλές μονάδες κτηνοτροφίας αρκετές εκ των οποίων έχουν εκσυγχρονιστεί πλήρως άλλα και άλλες παραδοσιακής μορφής.
Αντικρίζοντας τα βοσκοτόπια και τα διάσπαρτα αιγοπρόβατα που με μεράκι εκτρέφουν οι Αμφιλοχιώτες βλέπεις, αισθάνεσαι και απολαμβάνεις το γρασίδι που μοσχοβολά.
Προχωρώντας εφτασα μετά απο 2-3 χιλιόμετρα στο σημείο αναφοράς του Πλατού στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας που στέκει αγέρωχο πάνω σε ένα μικρό λόφο στο Πλατό.
Ειναι ένα πολύ παλιό κτίσμα που οι κάτοικοι του Πλατού το έχουν και το προσέχουν σαν το σπίτι τους και αυτό φαίνεται απο την προσωπική εργασία και τον εξοπλισμό που έχουν διαθέσει στην Προστάτιδα  Αγίας τους.
Απο εδώ μπορείς να αντικρίσεις όλη την έκταση του οικισμού και όλα τα σπίτια και τις κτηνοτροφικές μονάδες των Αμφιλοχιωτών.
Οπως επίσης μπορείς να δεiς δίπλα και τα Ακαρνανικά όρη που αυτό το διάστημα είναι κατάλευκα από το χιόνι.
Αφού εκδήλωσα την Πίστη μου και την Αγάπη μου στην Προστάτιδα του Πυροβολικού μας Αγία Βαρβάρα και αφού για λίγη ώρα έκατσα και απόλαυσα τον πλούτο και την ομορφιά της περιοχής  πήρα σιγά-σιγά την απόφαση της επιστροφής που ήταν το ίδιο κι αν όχι καλύτερη για την Αμφιλοχία.
Κλείνοντας θάθελα να σας πώ ότι όχι μόνο δεν μετάνοιωσα που πήρα την απόφαση να συνεχίσω το ταξίδι πρίν αλλά αισθάνθηκα όμορφα τιμώντας με την επισκεψή μου χώματα που έδωσαν Ζωή, και ταυτότητα στην σημερινή Αμφιλοχία μας
Σας προσκαλώ και σας παρακαλώ να επισκεφθείτε αυτό το τμήμα της πόλης μας και ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσαμε αυτούς που κρατάνε στα χέρια τους την τύχη αυτής της Πόλης να δείξουν την ανάλογη προσοχή και ευαισθησία.

Amfiloxia-blogs